با گذشت بیش از یک سال از آغاز به کار دولت جدید و تداوم حضور مدیریت فعلی در اداره آموزش و پرورش شهرستان لاهیجان، نشانهای از تغییرات بنیادین یا بهبود محسوس در روند مدیریتی این نهاد دیده نمیشود. به باور بخش قابل توجهی از فرهنگیان، تداوم همان رویههای پیشین، فضای آموزشی شهرستان را در نوعی رکود مزمن و بیانگیزگی فرو برده است.
در شرایطی که انتظار میرفت رویکرد تازهای برای ارتقای کیفیت آموزش، بهبود وضعیت منابع انسانی و تجهیز مدارس اتخاذ شود، گزارشهای میدانی و اظهارات برخی کارشناسان محلی حاکی از آن است که تمرکز مدیریت فعلی بیش از آنکه بر اصلاح ساختار و تحول کیفی آموزش متمرکز باشد، بر تثبیت موقعیت اداری خود استوار مانده است. این وضعیت، نارضایتی گستردهای را در میان فرهنگیان ایجاد کرده و حتی انتقاد برخی از حامیان دولت را نیز نسبت به عملکرد آموزش و پرورش شهرستان برانگیخته است.
در کنار این مسئله، بیتوجهی به اصل مشارکت جمعی در تصمیمگیریها نیز بهعنوان یکی از نقاط ضعف مدیریت فعلی مطرح میشود. محدود شدن دایره تصمیمگیری به گروهی خاص و عدم بهرهگیری از دیدگاههای کارشناسی معلمان و مدیران دلسوز، موجب شده است ظرفیتهای انسانی آموزش و پرورش لاهیجان در مسیر توسعه نظام آموزشی بهدرستی به کار گرفته نشود.
اکنون که انتظارات از دولت برای تحول واقعی در نظام آموزشی بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است، از مدیرکل محترم آموزش و پرورش استان گیلان، انتظار میرود با رویکردی واقعنگرانه و مبتنی بر عدالت سازمانی، ضمن بررسی دقیق عملکرد مدیریت فعلی، اقدامات اصلاحی لازم را برای بازگرداندن پویایی، انگیزه و اعتماد در میان جامعه فرهنگی شهرستان لاهیجان در دستور کار قرار دهد.
چنین رویکردی میتواند گامی مؤثر در جهت تحقق شعار عدالت آموزشی و احیای جایگاه واقعی آموزش و پرورش بهعنوان زیربنای توسعه پایدار استان گیلان باشد.
